บ่ายวันหยุด Day off ของสาวๆ Working Woman ที่ทำงานลากยาวมาหลายเดือน ก็คงต้องถึงเวลาดูแลตัวเองสักหน่อย
ที่ร้านทำผมแห่งหนึ่ง ช่างทำผมเจ้าของร้านถามด้วยความใส่ใจในบริการ
เอาทรงไหนดีคะ?
ตัดยาวประมาณไหนคะ?
ลอนใหญ่หรือเล็กคะ?
ไดเป็นลอนหรือหนีบตรงคะ?
เป็นคำถาม common เหมือนหมอที่ต้องวินิจฉัยโรค
เหมือนมัณฑนากรที่ต้องถามลูกค้าว่าอยากได้ห้องแบบไหน
หญิงสาวชี้รูปในแมกกาซีนรูปดาราญี่ปุ่น “เอาทรงประมาณๆนี้ค่ะ” ช่างทำผมยิ้มด้วยความเข้าใจ
“แต่...”
“แต่ดาราคนนี้เค้าหน้าเรียวมากเลย ทำออกมาแล้วจะเหมือนรึเปล่าคะ?”
“เอ่อ...ขอสั้นกว่านี้นิดนิดนะคะ นิดเดียวนะคะ” พร้อมใช้มือแตะประมาณกลางคอ
“แต่ว่าดัดลอนใหญ่กว่านี้นิดนึงนะคะ แบบนี้อ่ะค่ะ” พร้อมเปิดรูปดาราคนไทยที่เซฟรูปจากกูเกิ้ล
“พี่คะ ดัดตั้งแต่ช่วงกลางๆหัวเลยได้มั้ยคะ? แบบเกาหลีๆอ่ะค่ะ”
สถานการณ์เริ่มคับขน การสื่อสารเริ่มซับซ้อน
พะวงว่า ตัดออก ’นิดเดียว’ ของเรากับเค้า เหมือนกันรึเปล่า?
เอามือทาบอก ในใจคิดเผื่อผิดหวังแล้วว่า “เอาน่า เดี๋ยวมันก็ยาวใหม่แหละ”
Pictures Talk ขอนำเสนอวิธีเชื่อมต่อข้อมูลอันน่าพิศวงระหว่างสาวๆ กับ ช่างผมประจำตัวที่จะต้องลงเรือลำเดียวกันไปตลอดสองชั่วโมงที่อยู่ในร้าน วาดรูปเลยดีมั้ย?
Step I :
เราต้องรู้จักรูปหน้าของเราก่อน
Step II :
ใบหน้าของเราเหมือนลูกโลก มีแกนกลางแนวตั้ง และแกนแนวนอนเป็นเส้นระดับดวงตา บิดซ้าย บิดขวา บิดขึ้น บิดลง ตามแต่สะดวก
Step III :
วาดทรงผมที่ถูกต้องตามจินตนาการของเราลงไป
Step VI Final :
ยื่นรูป บอกพี่ช่างผมด้วยความมั่นใจ “พี่คะ เอาทรงแบบนี้ค่ะ” :)