เป็นเด็กลายมือแย่, ขี้เกียจจด และ ไม่ค่อยมีสมาธิในวิชาที่ไม่อิน
เหม่อ คิด วาดอะไรไปเรื่อย พอมีอะไรที่น่าสนใจค่อยจด
แบบขยุกขยิก เข้าใจเอง ไม่ได้ให้ใครดู มักโดนครูดุบ่อยๆว่า
เอาแต่วาดรูป ไม่สนใจเรียน โตมาอีกนิดเริ่มวาดการ์ตูนบู๊ล้างผลาญ
มี ดราก้อนบอล เป็นไอดอล ต่อย ตี ยิงพลัง แบบไม่มีเหตุผล
เพื่อนคงสงสาร แกมโดนบังคับ ต้องอ่านการ์ตูนกระดาษคู่กลาง 4 หน้า
ใช้เวลาวาด 4 วัน คนอ่าน 2 นาทีจบ แถมรีวิว
ว่า เออ ไม่รู้เรื่องเลยว่ะ แต่มันดี
----
วัยมหาลัย เรียน คณะสถาปัตย์ มช. ยังชอบวาดตึก วาดทีฟภายใน
ไม่ได้สวยอะไร โตมาทำงาน มีเส้นทางแบบไม่ได้วางแผน เริ่มวาดสรุปประชุม ทำมาเรื่อย อินขึ้นเรื่อยๆ เผลอแป๊บเดียว ย่างเข้าปีที่ 9
----
ทำไมคนไม่ชอบอ่านอะไรที่มีแต่ตัวหนังสือ
ทำไมคนชอบแชร์ภาพมากกว่า?
ทำไม ภาพวาด ถึงช่วยให้คอร์สออนไลน์น่าสนใจขึ้น?
----
สูตรที่ทำ
การเล่าเรื่องสรุปด้วยภาพ จาก ข้อมูล + อารมณ์/ความรู้สึก ณ ขณะนั้น
(Visual story narrative) <-- (Fact) + (Present Feeling)
----
เป็นนักเรียน มา 7 สัปดาห์ และ นักบันทึกประชุมเป็นภาพ มา 7 ครั้ง
ให้กับ หลักสูตรอบรมเชิงปฏิบัติการ
เพื่อพัฒนาความสามารถทางนวัตกรรมสำหรับกลุ่มผู้นำรุ่นใหม่ภาครัฐและเอกชน PPCIL รุ่น 3 (Public and Private Chief Innovation Leadership) โดย สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ
----
จากที่บันทึกมาหลายหลักสูตร รู้สึกชอบ เนื้อหา, หลักสูตร, วิทยากรคุณภาพคับแก้ว และ บรรยากาศของ PPCIL ปีนี้เลยขอสมัครเรียนด้วย แม้เจอโควิด พวกเรายังจัดปาร์ตี้, เล่นเกม์, ดินเนอร์ ออนไลน์กันได้หน้าตาเฉย
----
มัดรวมภาพสรุป และ Quote 7 อาทิตย์ที่ผ่านมา รัวๆ
ภาพบางส่วน นัส Nassareen Sunsern ทีม Pictures Talk ช่วยวาด
เขียนโดย
ตุลย์ เล็กอุทัย ผู้ก่อตั้ง Pictures Talk
อดีตกรรมการบริหาร IFVP (International Forum of Visual Practitioners USA)
----
---
#graphicrecording #visualstorytelling #นัสรีนสรรเสริญ #ตุลย์เล็กอุทัย